Tekst: Janneke Krommendijk werkte ruim 46 jaar in de bibliotheekwereld. 25 jaar als assistent-bibliothecaresse bij de bibliotheek Almelo en daarna 22 jaar als mediathecaris op OCG Reggesteyn in Nijverdal. Ze vindt het eeuwig zonde als kennis verloren gaat…
Columnisten / bloggers schrijven op persoonlijke titel en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het standpunt van de redactie.
Met de ‘taskforce’, waar ik in een eerdere blog over schreef, bedoel ik het behouden van aanwezige kennis voor het vakgebied. Immers veel kennis dreigt verloren te gaan vanwege leeftijdsgebonden uitstroom van personeel, terwijl blijkt dat deskundig personeel aantrekken lastig is. Vakkennis behouden is waardevol voor de organisatie, ik geef graag een voorbeeld ter verduidelijking.
De openbare bibliotheek en de scholengemeenschap waar ik werkte, participeren in een samenwerkingsverband. De gecombineerde school/bibliotheekpas, het collectieprofiel, een jaarlijks overleg. Het gebeurde tijdens zo’n jaarlijkse bijeenkomst dat de bibliotheek met een voorstel kwam, waarin ik als schoolbibliothecaris potentie zag voor een vakoverstijgend project.
Werken aan draagvlak, op zoek naar aanknopingspunten in de lesmethode om vervolgens een unitleider en docenten voor het idee te enthousiasmeren. Inventarisatie aanwezige materialen of ingeleend/gekocht moeten worden is wat volgt. Totdat de beslissing genomen kan worden tot het wel of niet uitvoeren van het project. Dit hele proces van idee totdat de leerling aan de slag gaat, vraagt veel tijd en inzet. Destijds ging het om een schrijversbezoek, dat al in de bibliotheek gepland stond in de maand nadat we als commissie bij elkaar kwamen. Het lukte dus niet. Waarom lukte het ons, alhoewel we zo goed samenwerkten, niet om een dergelijk project op te zetten?
Tijdens de evaluatie maakte ik het grapje dat het voor mij voelde alsof je ’s morgens een folder in de brievenbus krijgt en je de volgende dag al bij de dealer staat om de bolide aan te schaffen. Zo werkt het niet en in de bibliotheekwereld ook niet. Samenwerken betekent bouwen aan draagvlak, elkaar als organisaties (leren) kennen, begrijpen, ondersteunen. Waar haal je de tijd, het geld en de mensen vandaan om dit voor elkaar te krijgen?
Bij ons kwam het uiteindelijk goed. Dus vroegtijdig aan de slag: contact met de bibliotheek, ‘wandelgangenoverleg’ in de eigen gelederen, ideeën in de week leggen, draagvlak genereren en materialen te verzamelen. Door de samenwerking met de bibliotheek werd dit het project een succes. ‘Janneke’s folder’ werd een begrip als het om voorbereidingstijd ging, ik heb het voorbeeld vaak gebruikt.
Eén van mijn ideeën waarin ik een taak zie voor de ‘taskforce’ is het intensiveren van samenwerking tussen verschillende partijen. De gepensioneerde oud-medewerker is gemotiveerd, heeft tijd, kennis, ervaring en waarschijnlijk vanuit het werkzame leven een netwerk dat nuttig is bij projecten tussen bibliotheken, organisaties, scholen, instellingen en/of musea. Smeerolie die samenwerking genereert, waar normaal nauwelijks tijd en weinig geld beschikbaar is.
De vraag is natuurlijk ‘wat kost zo’n taskforce’. Mijns inziens vallen die kosten mee, loonkosten zijn lager omdat er minder heffingen betaald moeten worden. Noem de meerwaarde van ‘behoud van kennis in de organisatie’, het kunnen bijdragen aan scholing van (instromend) personeel en de versteviging van het fundament van de bibliotheekorganisatie dan is en blijft het ‘kennis’ voor een koopje.
