Tekst: Janneke Krommendijk werkte ruim 46 jaar in de bibliotheekwereld. 25 jaar als assistent-bibliothecaresse bij de bibliotheek Almelo en daarna 22 jaar als mediathecaris op CCG Reggesteyn in Nijverdal. Ze vindt het eeuwig zonde als kennis verloren gaat…
Columnisten / bloggers schrijven op persoonlijke titel en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het standpunt van de redactie.
Nu eens iets waar je van opkijkt. “De bibliotheek Almelo gooit de luiken open[1]”. Deze bibliotheek voelt nog steeds als ‘mijn’ bibliotheek, het was mijn opleidingsbibliotheek en heb er nadien jarenlang gewerkt, vandaar. Na jaren van bezuiniging en uitkleding van de dienstverlening zit gelukkig ook deze bibliotheek weer in de lift. Hadden we jaren geleden, twee filialen, diverse uitleenposten, in wijkcentra of verzorgingshuizen en een zeer actieve schoolbibliotheekdienst. De dienstverlening werd dermate uitgekleed, dat alleen de hoofdvestiging overbleef. Al was dat met minder openingsuren dan voorheen als ik me goed herinner. Nu lees ik dat de bibliotheek de wijken in wil (wat fijn) om dichter bij de mensen te komen, er komt een uitleenvoorziening in een wijkcentrum. Allemaal nieuws om blij van te worden nietwaar?
In hetzelfde artikel staat een passage waar ik vraagtekens bij heb, hoe blij het me ook stemt. Er staat dat de bibliotheek naar de scholen gaat en wel met de bakfiets. Daar heb ik direct een beeld bij. Hoeveel boeken kun je meenemen? Rij je met de bakfiets de school in? Hoe gaat het met de medewerker, stel je voor dat het regent….. Iets als een bus zoals de voormalige schooltandartsendienst die gebruikte, dat zou ideaal zijn. Met de bus langs de school, kinderen komen hun boeken ruilen….
Zo kun je nog meer afvragen. Belangrijk is het dat de bibliotheek op school beter uit de verf komt. Wat zou mooier zijn? Dat er een echte school- of jeugdbibliothecaris op die fiets fietst (en over boeken vertelt). En nog een stapje verder: Wat er die functionaris intensief samenwerkt met de remedial teacher op de desbetreffende school? Dan zorg je met dezelfde inzet qua bemensing voor een meest optimaal haalbaar resultaat.
Waar heb ik het over? Van het leesgedrag van kinderen kun je veel leren. Belangrijk is dat er in een portfolio bijgehouden wordt wat er gelezen wordt en vooral hoelang er over dat boek wordt gedaan. Wordt het boek binnen een week ingeleverd dan leest het kind of supersnel, of heeft het niet begrepen of het boek past niet bij de interesse. Tijd voor actie. Hetzelfde geldt als een boek tig keer wordt verlengd. Dan is het te moeilijk, interesseert de leerling niet of is het zo prachtig dat het keer op keer wordt herlezen, ja dat kan ook. Ook tijd voor actie!
Het gaat erom dat je het juiste boek bij het juiste kind brengt, dat het boek bij het leesniveau past, dat je de interesse aanwakkert en dat het lezen vooral plezier brengt. Goed lezen vormt immers de basis voor elk vak. Vorige week sprak ik een docente van een groep 3 basisschool. Wij, als opa en oma, bekeken een presentatie over landen, compleet met een collectie boeken, passend bij het kinderboekenthema ‘avontuur’. Ik bracht, in het gesprek met de leerkracht, en vroeg of het lezen werd gemonitord en hoe dat werd gedaan. Het antwoord dat ik kreeg was dat er getoetst werd hoever een leerling is. Ik had het idee dat mijn vraag totaal niet begrepen werd. En dat is belangrijk, omdat er m.i. voorbij wordt gegaan aan belangrijke informatie die het leesgedrag kan opleveren. Kijk niet alleen naar het eindresultaat, maar begeleid de kinderen in het beter gaan lezen. Bij uitstek een prachtige taak voor de schoolbibliothecaris! Die wil ik graag op elke school ( PO en VO) aan het werk zien. Het zou waardevol zijn als de docenten hier tijdens hun opleiding meer over leren.
En die schoolbibliothecaris komt, het niet anders kan, zelfs op de bakfiets!
[1] TcTubantia 10 oktober 2025
