Tekst: Janneke Krommendijk werkte ruim 46 jaar in de bibliotheekwereld. 25 jaar als assistent-bibliothecaresse bij de bibliotheek Almelo en daarna 22 jaar als mediathecaris op OCG Reggesteyn in Nijverdal. Ze vindt het eeuwig zonde als kennis verloren gaat…
Columnisten / bloggers schrijven op persoonlijke titel en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs het standpunt van de redactie.
Hoe komt samenwerking in de praktijk tot stand, hoeveel tijd en energie gaat het kosten? Hoe goed je elkaar als organisaties moet kennen alvorens het lukt om samen projecten op te zetten? In mijn vorige column refereerde ik aan het eerste project dat niet alleen vakoverstijgend, maar ook buiten de schoolmuren kon worden uitgevoerd. De jarenlange samenwerking tussen ‘Zininbibliotheek’ en onze school betaalde zich uit tijdens de actie ‘Nederland leest’ in 2012.
In dat jaar gaven de bibliotheken aan alle lezers de “De donkere kamer van Damokles” van W.F. Hermans cadeau. Voor een vriendenprijsje kocht ik 500 exemplaren, genoeg om heel 4 VWO en 4 HAVO een boek te geven. En daar bleef het niet bij.
Een boek met mogelijkheden, raakvlakken met de vakken Nederlands, Geschiedenis, Scheikunde en Maatschappijwetenschap. De schoolleiding werkte mee en vervolgens konden stappen worden gezet om te verkennen welke mogelijkheden er waren om samen met de mediatheek, met onze docenten, het ‘Memory, het oorlogs- en vredesmuseum’ en met de plaatselijke bibliotheek een plan te maken.
Bij het boek werden opdrachten bedacht, die de leerlingen in de vorm van QR-codes overal zouden kunnen vinden. Namelijk in de school, de mediatheek, de ‘Zininbibliotheken’ in de gemeente Hellendoorn en het Memory-museum. Voor het museumbezoek reserveerden de leerlingen via het ‘Reggesteyn UitburO’ een kaartje. Met de fiets reden alle leerlingen naar wat over is gebleven van wat eens ‘Kamp Twilhaar’ was.
Het resultaat: enthousiaste docenten en leerlingen. Een prachtig boek voor de leerlingen, dat we later op alle leeslijsten terug zagen. Een boek dat ook de geschiedenis van Nijverdal en Hellendoorn nog eens op de kaart zette. Later hoorde ik dat een aantal leerlingen met hun ouders en/of broertjes en zusjes het museum hadden bezocht. Wat een win-win situatie!
Tussen het eerste idee (de bekenmaking van de titel voor ‘Nederland leest’), het plan, tot en met de afronding verstreken maanden: van maart tot eind april het jaar daaropvolgend, een tijd van intensieve samenwerking, plannen maken en uitvoeren. Over inzet en uren? Daar heb ik geen moment over nagedacht.
Juist hier zie ik een taak die wellicht opgepakt kan worden door een coördinator, de “Custodian” die ik voor ogen heb. Diegene met een netwerk, kennis en genoeg tijd om projecten in gang te zetten en te ondersteunen. Binnen het normale dienstverband heeft hier niemand tijd voor. Samenwerken is complex, tijdrovend en tegelijkertijd zo dankbank als het lukt!
Over dat boek dat maar blijft wachten: de bibliotheekdirecteur hield ons al tijdens de opleiding voor: Een boek doet niets uit zichzelf, je moet ermee aan de slag. En hij had gelijk, een boek verstoft, blijft liggen, niemand ziet de kwaliteit en mogelijkheden. Totdat de bibliothecaris ermee aan de slag gaat!
