Ter gelegenheid van het Eurovisie Songfestival dat dit jaar in Rotterdam plaatsvindt, heeft Muziekweb een tweede playlist over de meest eigenaardige, uitzonderlijke, maffe en memorabele liedjes uit de 65-jarige geschiedenis van het muziekfestijn samengesteld.
Op 10 mei verschijnt de Playlist op de website van Muziekweb.
In 2021 vindt, na de afgelaste editie van 2020, eindelijk het Eurovisie Songfestival plaats in Rotterdam. Het is voor het eerst sinds 1980 (toen het festival in Den Haag werd gehouden), dat het evenement weer in Nederland neerstrijkt. Vorig jaar maakte Muziekweb een playlist met een verzameling van de meest opmerkelijke, bijzondere en dubieuze acts bij elkaar, om de teleurstelling van de afgelasting te verzachten. Om de uitgestelde vreugde dit jaar te vieren maakten we opnieuw een playlist waarin we nog meer eigenaardige, uitzonderlijke en memorabele deelnames op een rijtje zetten.
Birds – Anouk
Anouk weet in 2013 met haar Birds geen winst voor Nederland in de wacht te slepen, maar toont wel dat je ook met een ingetogen act iets moois kunt neerzetten. Haar ballad heeft wel iets weg van een James Bond-theme en ze scoort hiermee de negende plaats in de finale. Fun fact: op het eerste Songfestival in 1956 deed Nederland ook mee met een lied over vogels, namelijk De Vogels Van Holland door Jetty Paerl.
No Goodbyes – Linda Wagenmakers
In 2000 mag Linda Wagenmakers Nederland vertegenwoordigen op de finale in Stockholm. De act weet meer aandacht te trekken dan het nummer zelf, dat op de dertiende plaats eindigt. Wagenmakers heeft een enorme zwart-witte jurk aan, waar tijdens het optreden dansers onderuit komen. Uiteindelijk gaat de jurk uit en onthuld de zangeres een flitsende zilveren outfit.
What’s Another Year – Johnny Logan
Ierland is de onbetwiste winnaar als je kijkt naar zeges op het Songfestival. In totaal wint het land maar liefst zeven keer. Johnny Logan is daar twee keer voor verantwoordelijk en daarmee de enige artiest die het festijn tot dusver meerdere malen wist te winnen. In 1980 wint Logan voor het eerst met de ballad What’s Another Year. Zijn andere zege is in 1987 met Hold Me Now.
Irlande Douze Points – Dustin the Turkey
Nadat Ierland in de jaren 90 vier keer het festival wint, lopen de prestaties na 2000 achteruit. In 2008 zendt Ierland daarom Dustin the Turkey als afgevaardigde; een handpop in de vorm van een kalkoengier. Het is een ludieke actie om de tegenvallende prestaties van Ierland op de hak te nemen, maar valt helaas niet in de smaak. Dustin komt dat jaar niet verder dan de 15e plaats in de halve finale.
Nel blu, dipinto di blu (Volare) – Domenico Modugno
De Italiaanse zanger, gitarist, acteur en politicus Domenico Modugno wordt in 1958 derde met dit inmiddels legendarische nummer. Het lied wordt later nog gecoverd door onder meer David Bowie, Frank Sinatra, Barry White en Pavarotti. Nel Blu, Dipinto Di Blu, dat beter bekend staat als Volare, wordt in 1959 wel alsnog bekroond met een Grammy voor lied van het jaar, tijdens de eerste Grammy award show.
Ne Partez Pas Sans Moi – Céline Dion
In 1988 mag de Canadese Céline Dion voor Zwitserland afreizen naar Dublin. De puntentelling zorgt voor een zinderende uitslag. Zwitserland staat eerst vijf punten achter op Engeland. Wanneer Joegoslavië zes punten aan Zwitersland geeft en nul aan Engeland, wint Dion met slechts één punt verschil. Haar internationale carrière krijgt door de winst een extra boost.
So Lucky – Zdob si Zdub
De Moldavische inzending van 2011 vangt genoeg aandacht met hun opmerkelijke performance. De ska-punkband Zdob si Zdub staat in Düsseldorf op de bühne met een bombastisch hoempapa-nummer, terwijl zij verkleed als kabouters rondrijden op eenwielers. Helaas wordt het lied zelf minder gewaardeerd en moet de groep het met de 12e plaats doen.
Guildo Hat Euch Lieb – Guildo Horn
Grote kans dat je Guildo Horn niet snel vergeet na hem op het podium te hebben gezien. De excentrieke artiest was in 1998 gehuld in een flamboyant groen pak en klom aan het einde van zijn optreden in de stellage van het podium. Het nummer Guildo Hat Euch Lieb is een vrolijke parodie op Duitse schlagermuziek.
Aina Mun Pittää – Pertti Kurikan Nimipäivät
In 2015 doet de Finse punkband Pertti Kurikan Nimipäivät mee aan het Songfestival, wat dat jaar in Oostenrijk plaatsvindt. De inzending trekt extra aandacht, omdat de groep bestaat uit bandleden met een verstandelijke beperking. De band schreef het lied zelf, maar wist helaas de finale niet te halen. Aina Mun Pittää, dat een minuut en 27 seconden duurt, staat te boek als kortste Eurovisienummer ooit.
Euphoria – Loreen
Zweden weet in totaal het festival zes keer te winnen en zit daarmee Ierland op de hielen. In 2012 is het Loreen die met haar eurodance-nummer Euphoria een mooie score van 372 punten weet te behalen. Maar liefst 18 landen geven Loreen ‘douze points’. Het wordt ook een enorme hit in verschillende landen.
Toy – Netta
Het songfestival staat bekend als podium voor diversiteit, waar ook buitenbeentjes een plek hebben. In 2018 staat de Israëlische Netta op het podium met het eigenaardige nummer Toy. De boodschap van Toy is geïnspireerd door de #MeToo-beweging. In het nummer preekt Netta voor gelijkwaardigheid en empowerment, terwijl zij als kip over het podium danst.
1944 – Jamala
Ook de Oekraïense Jamala heeft een belangrijke boodschap met haar nummer 1944. Ze vertolkt het in 2016 in Stockholm. Het lied gaat over de massadeportatie van de Krim-Tartaren tijdens de Tweede Wereldoorlog. Jamela’s grootmoeder was hier slachtoffer van, wat een diepe indruk naliet. De politieke boodschap maakt indruk en Jamala gaat er met de winst vandoor. Ze scoort er het op een na hoogste puntenaantal op het festival ooit mee: 534 punten.
Papa Pingouin – Sophie & Magaly
Het laatste nummer in de lijst gaat net als de eerste over een vogel. In 1980 doen de Franse zussen Sophie en Magaly Gilles voor Luxemburg mee in Den Haag. Ze staan in door Klaus Nomi geïnspireerde pakken te zingen over een vaderlijke pinguïn, terwijl een man in een pinguïnpak over het podium fladdert. De winst levert het hen niet op (die gaat voor de zoveelste keer naar Ierland), maar de act onderstreept wel mooi het maffe en de vrolijkheid die op het festival een prominente plaats innemen.
Samenstelling en tekst: Jasper van Quekelberghe
Vormgeving: Judith de Rond
